Działa nieprzerwanie od 1987r.
Opis stroju zespołu.
Strój męski:
Kapelusze – słomiane Koszule – białe, lniane z oszywką, noszone na wierzch, przepasane skórzanym, szerokim pasem typu wojskowego
Kamizele – granatowe, z cienkiego sukna z dwoma rzędami niklowanych guzików
Spodnie – granatowe, sukniane, zapinane na haftki, z tyłu ściągane na metalowe sprzączki
Buty – skórzane, czarne z długą cholewką
Strój kobiecy:
Gorsety – 1) z czarnego aksamitu, bogato wyszywane koralikami i cekinami w ornamenty roślinne i kwiaty, 2) białe (dziewczęce) – haftowane jak wyżej, ale jedwabną nicią
Bluzki – białe z cienkiego płócienka z kołnierzykiem, zapinane
Kołnierzyki – haftowane, dokładane na bluzkę, zapinane od przodu
Spódnice – koloru czerwonego, różowego i zielonego – sukniane, suto przymarszczane w pasie, wiązane z boku na sznurek
Zapaski – białe, haftowane, u dołu obszyte koronką
Buty – trzewiki czarne, skórzane, sznurowane do kostki
Fartuchy – białe, haftowane, suto marszczone
Chusty – duże w kwiaty, noszone na ramionach
„Zaodziewki” – barankowe pledy zarzucane na ramiona w zimie
Teksty widowisk i przyśpiewek powstają na bieżąco, układane są przez członków zespołu na podstawie autentycznych obrzędów i zwyczajów istniejących niegdyś na wsi. Jest to gwara ludowa typowa dla Rzeszowszczyzny.
Opis prezentowanych tradycji ludowych (obrzędy, zwyczaje, tańce):
„Chrzciny” – prezentacja chrzcin wiejskiego dziecka i przygotowań z tym związanych. Dziecko było chrzczone w pierwszą niedzielą po urodzeniu.
Do chrztu dziecko przygotowuje nie matka lecz tzw. „babka”, która przyjmowała poród. Wykonuje ona czynności, które mają mieć symboliczne znaczenie w życiu dziecka. Do kościoła dziecko wiozą kumowie i „babka”. Następnie w domu odbywała się tzw. gościna, której towarzyszyła muzyka z licznymi przyśpiewkami.
„Odprawa parobka” – obrzęd związany z okresem Świąt Bożego Narodzenia, odbywała się w dzień św. Szczepana. Parobek musiał opuścić dom gospodarza w nocy przed północą, aby nie zauważyli go sąsiedzi. Przed odejściem parobek otrzymywał zapłatę, odzienie i prowiant na drogę oraz różne produkty żywnościowe dla rodziny.
„Szczodry wieczór” – obrzęd związany z okresem Świąt Bożego Narodzenia, przedstawia tradycję kolędowania i pieczenia „szczodroków” – pszennych bułek. „Szczodroki” stanowiły zapłatę za kolędowanie.
Dokonania artystyczne zespołu (ważniejsze programy, występy), udział w imprezach ponadlokalnych, nagrody i wyróżnienia w konkursach, przeglądach.
1988r. - III miejsce na Przeglądzie Zespołów Śpiewaczych w Przecławiu,
1988r. - II miejsce na Przeglądzie Zespołów Ludowych i Dożynkowych w Albigowej
1989r. - III miejsce na Przeglądzie Kapel i Widowisk Kolędniczych w Kolbuszowej
1990r. - I miejsce na Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Ludowych w Rzeszowie
1994r. - wyróżnienie na IX Międzywojewódzkim Konkursie „Ludowe obrzędy i zwyczaje chrześcijańskie” w Rzeszowie
1996r. - II miejsce na XII Ogólnopolskim Konkursie Tradycyjnego Tańca Ludowego
1996r. - II miejsce w I Małopolskim Konkursie Wieńców Dożynkowych w Radomyślu
1997r. - I miejsce na Przeglądzie Szopek i Widowisk Kolędniczych
1997r. - wyróżnienie za udział w widowisku obrzędowym („Cztery pory roku”) w Giedlarowej
1998r. - III miejsce w III Małopolskim Konkursie Wieńców Dożynkowych w Radomyślu Wielkim
1999r. - „Włościańskie Jadło” – nagroda „Nowin” Rzeszowskich
2000r. - wyróżnienie na IV Małopolskim Konkursie Wieńców Dożynkowych
2001r. - wyróżnienie na V Podkarpackim Konkursie Wieńców Dożynkowych
2001r. - „Włościańskie Jadło” – nagroda od Prószyński i Spółka – Warszawa, Zakładów Wikliniarskich – Spółka Tyczyn
2001r. - nagroda za przygotowanie potraw z ziemniaka na „Święto ziemniaka” w Kuryłówce.
2002r. - III miejsce w Międzywojewódzkim Przeglądzie Widowisk Kolędniczych w Kolbuszowej
2003r. - III miejsce w Międzywojewódzkim Przeglądzie Widowisk Kolędniczych w Kolbuszowej
|